χλωρακετόνη

η, Ν

χημ. άκυκλη οργανική ένωση, μονοχλωριωμένο παράγωγο τής ακετόνης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. chloracetone < chlor- (< χλωρ[ο]-*) + acetone (βλ. ακετόνη)].